دنیای قیصر ، دنیای این روزای من

وقتی به کاور آلبوم " دنیای این روزای من " داریوش اقبالی نگاه می کردم یک آهنگ برایم آشنا آمد ؛ قیصر !  کاری بس زیبا و قابل ستایش از یکی از ماندگارترین صداهای سرزمین مادری داریوش برای اسطوره بازیگری ایران زمین بهروز وثوقی . بدون شک قابل پیشنهادترین آهنگ در این بازار بلبشوی ترانه و آهنگ ایرانی و حتی به جرأت قابل پیشنهاد ترین آلبوم این سالها . عاشقان هنر بازیگری در این مملکت می دانند که بهروز وثوقی خورشید فراموش نشدنی پهنه ی هنر است . کهکشان سینما را که بنگری تنها یک خورشید در آن می تابد و آن قیصر دوست داشتنی مان است که نظام روزگار را برنمی تابد !  سکانس استثنایی و رویایی فیلم قیصر ، آنجا که قیصر با خان دایی و مادرش روبرو می شود و اعتراف به قتل کریم آب منگل می کند و می گوید : نه قاتل این یکی ، دو تای دیگه ام هستن . و دیالوگ های فراموش نشدنی اش
کی واسه من قد یه نخود مردونگی رو کرد که من واسش یه خروار رو کنم؟! این دنیا همیشه واسه من کلک بوده و نامردی . به هر کی گفتم نوکرتم با خنجر کوبید تو این جیگرم . دیدم فرمون که می تونست یه محلی رو جابجا کنه ، وقتی زجرش می دادن می رفت عرق می خورد و عربده می کشید دیوارا تکون میخوردنو هر چی نامرد بود عینهو موش تو سوراخ راه آبا قایم می شد ، آچی شد
.دیگه تو این دوره زمونه کسی حوصله داستان گوش کردنو نرره