سرکش و درنده خو مثل مارلون براندو / اتوبوسی به نام هوس

در ادامه یادداشت های بازیگری درباره مارلون براندو به فیلم تراموایی( اتوبوسی ) به نام هوس اثر به یاد ماندنی الیا کازان می پردازم . این فیلم که قبل از ساخته شدنش بر روی صحنه ی تیاتر برادوی اجرا شده بود و متن قوی و تأثیر گذار تنسی ویلیامز تماشاگران را به وجد آورده بود با بازی خود مارلون براندو در نقش استنلی کووالسکی اینبار جلوی دوربین های کازان رفت . براندو برای ایفای نقش در استودیو برادران وارنر تست داد و مورد قبول قرار گرفت . شکل و شمایل او چنان نامتعارف بود که او را کاملا ً در نقش استنلی لهستانی بی قید وبند و عصیان گر قابل باور می کرد . زیرپوش رکابی و شلوار جین . تیپ یک کارگر مشروبخوار و قمارباز و بی چاک ودهن که مثل یک کودک در برابر زنش استلا تمنای محبت می کند را مارلون چنان ایفا کرد که کارگردان بزرگی چون کازان را به حیرت واداشت . براندو با فریادهای گوشخراش و بزن بکوب هایی که با رفقای قمار بازش داشت نقش استنلی را درآورد . استلا گفتنش با آن لحن خاص ،همیشه در گوش سینما دوستان می ماند . آن صحنه ای که استلا (کیم هانتر ) بعد از مشاجره و کتکی که از استنلی کووالسکی (براندو)خورده است به پیش همسایه شان در طبقه بالا می رود و قهر می کند یکی از کارهای خوب این دو پارتنر است . استیصال و عشقی که در لحن و صدای براندو جاری است استلا را وادار می کند تا به فریاد های : هی استلا ی براندو پاسخ دهد . توحش و شرارت استنلی اما در سکانس هایی که براندو با بلانش (ویوین لی ) بازی می کند نمایان می شود . صحنه ای که براندو به ویوین لی می گوید که می داند میچ ( کارل مالدن ) به آنجا نیامده و دیگر قصه های بلانش هم ساخته خیالات موهوم است و پته ی بلانش را روی آب می ریزد یا آنجا که سرمیز شام همه چیز را بهم می ریزد و دو خواهر را تهدید می کند . براندو جادو می کند و یک نقش منفی و درنده خو را چنان جذاب و گیرا بازی می کند که هوادار پیدا می کند . او در دومین فیلمش درخششی استثنایی دارد و همگان را بخودش جلب می کند . قدرت دیالوگ گویی بی نظیرش خاصه آنجا که قانون ناپلونی را به زن و خواهر زنش می گوید یا دوستانی که در کارهای مختلف دارد و به استلا یا بلانش می گوید که کسی دارد که تو کار لباس و اجناس گرون قیمته یا آشنای وکیلی  دارد ، اینکه براندو اینها را طوری می گوید که در ذهن ما می ماند قدرت بازیگری و کشش اوست که ما را جادو می کند  و البته اعضای آکادمی اسکار را که اولین نامزدی نقش اول را به او می دهند اتفاقی که در سه فیلم بعدی براندو هم حادث می شود و در آخری یعنی " در بارانداز " جایزه اسکار را نصیب براندو سی ساله می کند
ویوا براندو